Frontiers
Bij grenzen mag je meestal niet fotograferen. Dat hebben we dus ook niet gedaan. Bij de meeste Oost-Europese landen moest de achterdeur van de auto open. We waren dan ook blij dat we niet de motor en motordrager bij ons hadden, want die hadden er dan af gemoeten. Soms werd de gastank beklopt of zelfs de hele bus bekeken. Vaak kregen we een inreisstempel in het paspoort en soms ook een uitreisstempel. Een aantal keren moest de bus tegen betaling van 5 Euro door een bak vloeistof rijden. "Desinfektia" ... maar ja, die bak werd wel met de brandslang bijgevuld met schoon water. Dat was onder andere het geval in Albanië, waar we dan ook nog voor 2 x 10 Euro visa moesten kopen. Toen we 's avonds het land weer wilden verlaten, kostte dat 1 Euro uitreispremie plus 1 Euro commissie voor de bank! Toch hebben we geen wezenlijke problemen of lange wachttijden bij de grenzen meegemaakt. Sommige grensbeambten waren zelfs vriendelijk en belangstellend. Zoals de Albaanse douane-commandant, vele jaren geleden chef de mission naar een filatelistische conferentie in Londen, die de buitenlanders altijd zelf voor zijn rekening nam om zo zijn op staatskosten verworven kennis van het Engels op peil te houden. Toen we Roemenië uit gingen kregen we op onze kop omdat we niet in het mooie Noorden geweest waren. We hebben beterschap beloofd ;-)
Op de kaart uit 1975 stond bij Nikopol een grensovergang tussen Bulgarije en Roemenië aangegeven. Die ziet er dus zo uit .....
Na een flink stuk omrijden kwamen we terecht in Ruse (BG). De volgende dag zijn we hier - na het betalen van 15 Euro Roadtax - de grens naar Giurgiu (RO) over gegaan. De grens ligt precies midden op deze brug, oftewel midden op de Donau.
Go to top of page 