2010 Bodenheim
Woensdagmiddag uit Beerse vertrokken. Helaas, de cruise control blijkt het niet te doen. Zou ik dan toch het verkeerde draadje van de snelheidsmeter hebben gekozen? [Op het web leken Amerikaanse auto's behoorlijk gestandaardiseerd te zijn. En dit was het enige lichtblauw-met-zwarte draadje...]
Ergens in de Ardennen opeens een hard geluid. Lekke band? Luchtleiding gesprongen? Bus aan de kant, fluo-hesje aan en onder de bus gekeken. Niets te vinden...
Dus maar voorzichtig doorgereden. Het geluid was weg. Paar kilometer verder, bijna boven aan een helling, daar was het weer! Toen begon het me te dagen: de koeling van de Cummins is zo gedimensioneerd dat de ventilator op de vlakke weg nooit in actie hoeft te komen. Maar nu we voor het eerst aan het klimmen zijn, schakelt de thermoschakelaar de ventilator af en toe een paar seconden in. En die ventilator veroorzaakt een luchtverplaatsing die bijzonder goed te horen is. Niets om ons zorgen te maken dus. Alweer blij!
Van de gelegenheid gebruik gemaakt en de instructies van de cruise control er nog eens bij gepakt. Het "inleren van de snelheidspuls" had ik overgeslagen. Via een reeks toetscombinaties de elektronica in de inleermodus gezet, 70 km/h gaan rijden en.... als een roodkoperen! Wat een genot! Ook veel stiller. En vermoedelijk ook zuiniger...
Op weg naar Bodenheim de eerste nacht overnacht in Wittlich, waar ten tijde van Napoleon Sylvia d'r voorouders woonden.
De sjoel van Wittlich bestaat dit jaar 100 jaar, reden voor een kleinschalige, maar goed verzorgde expositie.
De tweede nacht een ruime Stellplatz in Stromberg, ook Rheinland-Pfalz.
Vrijdag rond lunchtijd arriveren we. We zijn beslist niet de eersten, maar er is nog ruimte genoeg voor een charmant plekje in de grote kring.
We treffen veel oude bekenden (dit is ons derde jaar Bodenheim in successie) met hun veelal zelfgebouwde campers.
Een van de meest originele is deze bijna 60 jaar oude Unimog met een slaapkamer op de eerste verdieping. Het geheel wordt met een vernuftig stelsel van tandwielen, kettingen en schroefspindels door de aftakas aangedreven.
Zaterdagochtend is er een "Weinbergfahrt" per huifkar, achter een tractor. Sylvia gaat mee. Voor Motek is er geen plaats in de kar, dus blijf ik als doggy sit achter.
De regionale producten moeten natuurlijk onderweg stevig aan de tand worden gevoeld. (NB Vertrek om 10:00 h, AM, in de morgen!)
De tocht voert via Nackenheim tot bij de Rijn. Warum ist es am Rhein so schön?
Een ander hoogtepunt van het treffen is de "Waldfondue".
Zondag is het mooie weer helaas weer wat voorbij. Maar het wordt toch nog droog die dag.
Stellplatz in Gerolstein,
het thuis van het gelijknamige Sprudelwasser.
De laatste overnachting op weg naar huis: Hamoir in de Ardennen. Wat de Bordatlas niet vermeldde is het maximumgewicht over het toegangsbruggetje. Een kleine overschrijding moet kunnen, maar we zijn ongeveer twee maal het maximum.
Dus staan we op het parkeerterrein van de tennisclub, vóór het bruggetje.
Go to top of page 