Submenu

Jaar 2019

Zoals gebruikelijk de laatste jaren, zetten we hieronder voor familie en vrienden, dichtbij en - vooral - veraf, en ook voor onszelf op een rijtje wat ons in in het jaar 2019 van de straat heeft gehouden.

Januari begon met een bezoek van Sylvia’s Australische achternichtje Zoë. Samen zetten ze weer wat stapjes om de gezamenlijke familiegeschiedenis te achterhalen.

Ernst werd gekozen tot 2e voorzitter van de Joodse Gemeente in Oldenburg. In de praktijk blijkt dat een bijna full-time job te zijn met Sylvia's ondersteuning op de achtergrond. Qualitate qua zit Ernst ook in het bestuur van de Gesellschaft für Christlich-Jüdische Zusammenarbeit, in de Arbeitskreis Religionen van de Präventionsrat in Oldenburg en in de stuurgroep van het Leo Trepp Lehrhaus. Dat betekent veel vergaderen in het Duits ….

In februari, traditioneel de koudste maand van het jaar, komen Ton, Kris en Rhodesian Ridgeback Ylva een weekendje bomen zagen voor hun verwarming.

Begin maart brengt Ernst met het kleine busje via Hoek van Holland - Harwich een bezoek aan zijn nichtje Chrissie in Leighton-Buzzard. Zij heeft een hersentumor en zal niet meer beter worden. Zijn bezoek wordt zeer gewaardeerd.

Later die maand ontmoeten we de Amerikaanse Vera Meyer voor een lunch in Bremen. Zij beheert een Facebook groep voor Jekkes (afstammelingen van Duitse Joden) en zal in Rothenburg an der Wümme een lezing over haar vader houden. Tenslotte bezoekt Sylvia het concert van Folkadu dat ze mede georganiseerd heeft.

Traditiegetrouw wordt in april de bevrijding van Bergen-Belsen herdacht. Ernst vertegenwoordigt de Oldenburgse Joodse Gemeente. samen met dochter Eva die dat weekend op bezoek is. De Pesachseider doen we gewoontegetrouw in het Nederlands thuis.

En dan wordt het tijd voor een korte vakantie, denken we ….

Zoals elk jaar zetten we op de 1e mei een meiboom op met een groepje buren. Daarna vertrekken we met de Wanderlodge naar het zelfbouwtreffen in Bodenheim, voor de 12e of 13e keer, dus met veel oude bekenden. Op weg naar Bodenheim merken we dat de bus alleen achter remt, geen fijn gevoel! We maken voor maandagmorgen een afspraak bij de MAN-garage in Mainz, waar blijkt dat we nieuwe membraancilinders vóór nodig hebben. Een reparatie van een paar uur duurt uiteindelijk twee dagen omdat ze bij MAN alleen van metrische schroefdraden hebben gehoord. Voor Sylvia betekent dit vele kopjes koffie in de koffiehoek.

Op weg naar huis komen we dan ook nog eens in de file terecht vanwege een ongeval vóór ons; vijf uren “stop-and-go” gaan je niet in je koude kleren zitten.

De volgende dag heeft Ernst in zijn gezicht prikkels als van cactusnaaldjes, gevolgd door hoge koorts en een ontstoken oog. De huisarts constateert gordelroos in het gezicht en schrijft virusremmers voor. Uiteindelijk worden het 16 dagen ziekenhuis, waarvan de eerste week in isolatie, met meningo-encefalitis en virusremmers per infuus.

Sylvia merkt in deze periode dat ze zonder chauffeur toch wel erg geïsoleerd woont.

Na het ziekenhuis krijgt Ernst een reeks van medicamenten die de post-herpetische neuralgie in bedwang moeten houden, helaas met de nodige bijwerkingen. Toch kan hij in juni aanwezig zijn als de Grundstein van de vooroorlogse synagoge in Oldenburg officieel in bruikleen gegeven wordt aan het Stadtmuseum aldaar.

Sylvia gaat in de concertzaal van het PFL naar het concert van het Epstein Trio dat ze mee georganiseerd heeft en naar de 60e verjaardag van buurman Uwe die groots bij hem op het erf van de boerderij gevierd wordt. Zij beëindigt haar coördinatorschap van de Jewniors, de kindergroep in sjoel.

De agenda voor de zomer wordt bepaald door wekelijkse controles bij de oogarts. Ernst voelt zich niet fit genoeg voor lange ritten dus houden we korte vakantietjes met het kleine busje in Friesland en Emsland. De grote bus staat inmiddels in Oldenburg voor nieuwe verstuivers.

In juli hebben we een tuinfeest in Bremen ter gelegenheid van de verjaardag van Rolf en Elisabeth. Bij ons thuis wordt een “Gesteck" gemaakt voor de 80ste verjaardag van Manfred.

Omdat José (met Blitzen) zo lief is voor Motek te komen zorgen, kunnen we allebei aanwezig zijn bij de verjaardagsbrunch.

Begin augustus weer een feestje: Kris wordt 50. Op de terugweg van Noorwegen komen Ton en Kris even langs om “iets terug te brengen". Tot Kris’ grote verrassing zijn ook haar ouders en kinderen hier en hebben we - samen met Ton - een barbecue georganiseerd. Aan het eind van de maand gaan we een weekendje weg. Eerst naar het treffen dat René in Nunspeet heeft georganiseerd en daarna naar de Mensa-Ouwehapmeeting in Utrecht. Daarna weer snel naar huis want de volgende dag moet Ernst naar een Bar Mitswa in Jever. Ondertussen zijn we ook begonnen met het construeren van een bouwpakket voor een nieuwe soeka voor sjoel.

Om de delen te kunnen vervoeren, hebben we een aanhanger nodig die we in Papenburg vinden.

September begint met een sjoeluitje naar Warffum en Groningen. Door Sylvia georganiseerd en door iedereen gewaardeerd.

De volgende dag vertrekken we voor ons vrijwel jaarlijkse bezoek aan de Caravansalon in Düsseldorf. We nemen de gelegenheid waar om te gaan kennismaken met Sylvia’s achterneef Albert en zijn familie.

Op 8 september overlijdt Chrissie. We zullen haar erg missen. Voor Ernst is het een raar gevoel dat hij nu de oudste van de neven en nichten is. Voor de Arbeitskreis Religionen verzorgt Ernst een lezing over joodse rituelen rond het overlijden in het kader van de lezingencyclus "over en voorbij?”. Er verschijnt een enthousiast artikel oin de Jüdische Allgemeine.
Ernst heeft zijn jaarlijkse cardiologieonderzoek: geen reden tot ongerustheid.

Housesitter Paige uit Nebraska maakt het mogelijk dat Ernst en Sylvia samen feestelijk uit eten kunnen ter gelegenheid van Sylvia haar 65e verjaardag. Ook zal Paige op Motek passen tijdens de Hoge Feestdagen, zodat we samen naar sjoel kunnen. Op 23 september wordt Motek 10 jaar oud.

In oktober vindt op Jom Kippoer een aanslag op de synagoge in Halle plaats. Het lukt de aanvaller niet de sjoeldeuren te forceren en daarom schiet hij maar twee voorbijgangers dood. Voor Ernst betekent dat in de periode daarna veel extra overleg met de politie en Staatsschutz, nadenken over meer veiligheidsmaatregelen en de ontvangst van veel gasten die hun solidariteit komen betuigen. Ernst wordt meermalen geïnterviewd voor krant, radio en televisie. De soeka wordt naar Oldenburg getransporteerd, opgebouwd en in gebruik genomen in aanwezigheid van de Oberbürgermeister van Oldenburg. De Gesellschaft für Christlich-Jüdische Zusammenarbeit viert eind oktober haar 70-jarig bestaan in Frankfurt. Twee lange treinreizen, een inspannend weekend maar ook nog een bezoekje aan het joodse museum in Frankfurt.

Op 9 november vindt de herdenking van de Reichspogromnacht (Kristallnacht) plaats. Deze keer met een grote bijeenkomst in het Staatstheater in Oldenburg. Mede door Ernst georganiseerd maar hij kiest ervoor naar een reünie van het Gymnasium Haganum te gaan.

Op Ernst's verjaardag krijgen we buitenlands bezoek! Gerrit, oud-dorpsgenoot, maar geremigreerd naar Friesland, komt feliciteren. Tijdens de kiddoesj na de dienst op die vrijdagavond wordt Ernst verwend met zijn lievelingshapjes en een enorme bos bloemen. Later die maand heeft Ernst een kleine oogoperatie, die goed verloopt. Er staat ook een lumbaalpunctie gepland (samenvallend met de herdenkingsbijeenkomst voor Chrissie) maar die wordt op het laatste moment afgezegd, helaas te laat om nog naar Engeland te kunnen afreizen.

Ondertussen staat de grote bus weer bij ons in de loods. We hebben het doghouse weer geassembleerd en de bus te koop gezet.

Af en toe bezoeken we in Oldenburg de Stammtisch van het Humanistischer Verband. Ernst ziet een prachtige motor te koop staan (Triumph Bonneville America) en besluit die te kopen. Uitvoer uit Nederland is geen probleem, maar de Duitse TÜV heeft gegevens nodig die niet op het Nederlandse kentekenbewijs staan. Dus Triumph in Engeland benaderd, wat hopelijk uiteindelijk tot de juiste informatie gaat leiden.

In december nog een concert en wel van het trio Yehi Shalom. Ernst is erbij en komt met zulke enthousiaste verhalen thuis, dat Sylvia twee dagen later in Delmenhorst gaat luisteren. Ook Chanoeka in sjoel wordt met een concert opgeluisterd. Ernst heeft een consult bij een neuroloog. Deze vindt de lumbaalpunctie overbodig, maar stelt wel een behandelplan met nieuwe medicatie voor. Hélène komt overnachten op weg naar Denemarken en ook de kinderen en kleinkinderen komen nog op bezoek.

Al met al was het een pittig jaar en dat heeft ons aan het denken gezet of we dat voor de toekomst nog zo steeds willen. En ook vinden wij dat we ons in het Duits toch niet op dat niveau kunnen uitdrukken waarop we dat graag zouden willen. Omdat Ernst heel veel weg is, is Sylvia (als oppas voor Motek die niet alleen kan blijven) noodgedwongen heel veel thuis. De balans tussen ‘werk' en ‘ontspanning’ zou voor ons, pensionado’s, toch eigenlijk een beetje anders moeten zijn …

Voor 2020 hebben we een aantal plannen gemaakt:

• Ernst zal zijn bestuurslidmaatschap per eind 2020 beëindigen
• de Wanderlodge moet verkocht worden (het is onduidelijk of Ernst zijn groot rijbewijs zal kunnen behouden)
• de motor moet door de keuring
• we staan op de wachtlijst voor een Shingrix-inenting zodat we hopelijk in de toekomst van gordelroos verschoond zullen blijven
• we hebben inmiddels een ander huis gevonden in Friesland en zullen daar in de loop van 2020 geleidelijk naar toe verhuizen (dichter bij supermarkt, openbaar vervoer en  Nederlandse familie)
• ons huis in Großenkneten komt te koop